Glerperlur og eldvatn

Ögmundur Jónasson er góður mælikvarði á umræðuna um ESB eða ekki ESB. Grunntónninn hefur áður komið fram hjá t.d. Ragnari Arnalds sem lýsti því í Kasljósi að Ísland verði „innlimað í ESB“ og auðlindirnar hirtar af okkur.

Ögmundur skrifar í Moggann: „Það er ekki að undra að herskáir Evrópusinnar líti hýru auga til Festung Island, Virkisins í norðri. En ekki mun standa á styrkveitingum – svona rétt á meðan verið er að tala okkur til. Hið sama gæti hent okkur og indíána Norður-Ameríku. Þeir töpuðu landinu en sátu uppi með glerperlur og eldvatn.“

Samlíkingin við indiánana er furðuleg og jafnframt fáránleg. Þeir voru fórnarlömb nýlendustefnu sem byggðist m.a. á kynþáttahyggju og guðsorði. Indíánarnir vissu ekki við hverja var að etja og voru á öðru þróunarstigi en hinir herskáu nýlendusinnar.

Íslendingar eru hluti af evrópskir menningu, fullvalda þjóð með ríka lýðræðishefð. Það verður því að spyrja Ögmund og skoðanabræður hans í Heimssýn hvernig hafa „herskáir Evrópusinnar“ sölsað undir sig auðlindir Dana, Finna, Svía, Englendinga og Íra? Varla meðhöndla þeir fórnarlömbin með ólíkum aðferðum, þeir hljóta að hafa skilið eftir sig nokkrar glerperlur í Danmörku. Og eldvatn í Finnlandi. Fram með dæmin!

„Er ekki kominn tími til að lyfta umræðunni á hærra stig?“ 

 

 

Athugasemdir

[Gunnlaugur I., 7.8.2010 kl. 14:18]

Sæll Hjálmtýr.

Þessir ofuráhersla þín á þetta Indíána tal eru bara útúrsnúningar úr grein Ögmundar og þú notar myndmál hans aðeins til að gera lítið úr honum og einörðum skoðunum hans til varnar landi okkar og þjóð.

En þú slepptir auðvitað alveg að hryggjarstykkið í grein Ögmundar var orðrétt þetta:

"Einhversstaðar sást í blaði nýlega að ráðamenn væru vongóðir um að verja mætti auðlyndir Íslands í samningum við ESB.

En hversvegna skildum við yfirleitt vilja fórna auðlyndum okkar og forræði yfir samfélagi okkar ef ávinningur er enginn sýnilegur annar en að fá að vera þátttakendur í nýju Stórríki ?

Gamalkunnugt ráð, vel þekkt úr nýlendusögunni, er að draga upp mynd af glæstu stórveldi þar sem "við sem erum saman" stöndum keik "gegn öllum hinum". 

Þetta er að mínu mati röng uppsetning.  Spyrja þarf hvort er vænlegra fyrir okkur - sem erum þrjú hundruð þúsund talsins - að taka þátt í alþjóða samstarfi sem neytendur á Evrópskum stórmarkaði með mjög takmörkuð lýðræðisleg áhrif, eða efla okkur sem sjálfstætt og fullvalda ríki sem á í samskiptum við önnur ríki með beinni aðkomu að samningum um öll okkar mikilvægustu mál - þar á meðal ráðstöfun sjávarauðlyndarinnar, okkar dýrmætasta fjársjóðs.

Hvers vegna ættum við að fórna þessari úrvalsstöðu ? "

Þetta sagði Ögmundur meðal annars í þessari kjarnyrtu og góðu grein.  

[Björn Heiðdal, 8.8.2010 kl. 17:26]

Týri heimtar hærra stig en heldur sig fast við fyllibyttursögur og grín þegar hann svarar ESB andstæðingum.  Bestur er hann auðvitað þegar hann verður kjaftstopp og segir ekki neitt.  Sjálfsagt er það æðsta stigið hjá honum?

[Hjálmtýr V Heiðdal, 8.8.2010 kl. 22:50]

Ég spyr ykkur, Gunnlaugur og Björn, sömu spurningar og ég legg fyrir skoðanabræður Ögmundar:hvernig hafa „herskáir Evrópusinnar“ sölsað undir sig auðlindir Dana, Finna, Svía, Englendinga og Íra? Varla meðhöndla þeir fórnarlömbin með ólíkum aðferðum, þeir hljóta að hafa skilið eftir sig nokkrar glerperlur í Danmörku. Og eldvatn í Finnlandi. Fram með dæmin!

[Gunnar Jóhannsson (IP-tala skráð) 9.8.2010 kl. 11:11]

Týri, það þarf enginn að sölsa neitt undir sig.  Er ekki nóg fyrir þig að vita að við munum hafa minnst um það að segja hvernig auðlindir okkar verða nýttar að stórum hluta.  Við höfum reynt að vanda okkur sem best til þess að stunda skynsamlega nýtingu t.d. sjávarauðlinda vegna þess að það hefur skipt okkur svo miklu máli.  Ég veit ekki til þess að sjávarútvegur sé nokkursstaðar eins snar þáttur í afkomu þjóðar eins og okkar.  Þannig þætti mér miður að þurfa að lúta sjávarútvegsstefnu ESB þar sem íslendingar munu hafa lítil sem engin áhrif hvort sem til lengri eða skemmri tíma er litið.

Þú veist að ESB er í stöðugri þróun sem miðar að síaukinni miðstýringu sem aftur þýðir síaukið framsal á fullveldi þjóðanna sem þar eru innanborðs.  Er þá ekki rökrétt að áætla að framtíðarmúsíkin í ESB muni vera samin með raddir valdamestu þjóðanna í huga þar sem þær fara jú með öll helstu hlutverkin í þessu stykki?  Hlutverk Íslands í leikritinu  mun hinsvegar vera varaskeifa fyrir fótatak í fjarska þannig að við verðum að líkindum ekki einu sinni kölluð baksviðs til aðstoðar.

Þar sem þú nefnidr Dani, Finna Svía, Englendinga og Íra má benda þér á að innan þessara ríkja gætir sífellt meiri óánægju með veruna innan ESB.  Það sem þessi ríki hafa umfram okkur hinsvegar er að þau eru talsvert stærri og fjölmennari en við og geta þannig haft mun meiri áhrif en við munum nokkurntíma geta.  Samt sem áður kvarta þessar þjóðir stundum yfir áhrifaleysi sínu innan ESB.  Ég held að hægt sé að segja með fullri sanngirni að íbúar Raufarhafnar geti hugsanlega haft meiri áhrif á þróun mála á Íslandi heldur en íslendingar munu hafa innan ESB.

Það verður seint hægt að halda uppi málefnalegri umræðu um ESB á meðan sumir vilja ekki einu sinni horfast í augu við smæð okkar og fyrirséð áhrifaleysi heldur standa enn í þeirri trú að Ísland sé stórasta land í heimi með dularfullt víkingaeðli og búi yfir einhverskonar sérstöðu líkt og snillingarnir sem settu þjóðina á hausinn. 

[Hjálmtýr V Heiðdal, 9.8.2010 kl. 16:46]

Sæll Gunni

Málefnaleg umræða hlýtur að felast í rökum sem byggja á staðreyndum. Þess vegna er vitlausasta hugmyndin í umferð núna sú að hætta við umsóknarferlið. Að horfast í augu við smæð okkar er einmitt það sem knýr mig til þess að vilja skoða ESB aðild af fullri alvöru. Ég held að þeir sem eru fyrirfram vissir um áhrifaleysi innan ESB séu þeir sem halda að við séum „alveg spes“ þjóð sem getur farið sínar eigin leiðir í öllum málum. „Varaskeifa fyrir fótatak í fjarksa“ er svipuð setning og kom frá Styrmi Gunnarssyni. Hann ræddi Ísland innan ESB sem „útkjálka í útjaðri“ Evrópu. Þið eruð búnir að mála mynd á vegginn (skrattann) án þess að hafa fyrir því að skoða málin í öðru ljósi en spádóma um hroðalega framtíð sem þið búið til jafnóðum.

Svo verður þér tíðrætt um áhrifaleysi Íslendinga í ESB. En hve mikil eru áhrif Íslendinga á gang heimsmála svona yfirleitt?

[Hjálmtýr V Heiðdal, 9.8.2010 kl. 17:01]

Meira um það sem þú skrifar Gunni: „Týri, það þarf enginn að sölsa neitt undir sig. Er ekki nóg fyrir þig að vita að við munum hafa minnst um það að segja hvernig auðlindir okkar verða nýttar að stórum hluta.“

Ef ESB (herskáir Evrópusinnar a la Ögmundur) segir til um hvað beri að gera með heita vatnið, fallvötnin, laxveiðiárnar, drykkjarvatnið, landrýmið, fiskinn í sjónum (annað en sem samið er um vegna eðlilegra ástæðna þar sem fiskur flakkar).

Hér er svo útskýring fyrir þig vegna auðlindanna (fengin að láni hjá Önnu Margréti:

Staðreyndin er sú að að samkvæmt stofnsáttmála ESB eru auðlindir innan landgrunns, þ.e. bæði á landi og á landgrunni á hafi úti, eign viðkomandi ríkis, sbr. 295.gr., sem er samhljóða 125. gr. EES-samningsins, þar sem segir: "Samningur þessi hefur engin áhrif á reglur samningsaðila um skipan eignarréttar." Þannig er og verður allur jarðhiti, vatnsföll, olía, fiskur og hvað annað, sem við viljum flokka undir auðlindir, í eigu þjóðarinnar ef við göngum í ESB.

Um þetta ákvæði stofnsáttmálans hefur aldrei verið deilt meðal aðildarríkja enda er öllum þjóðum annt um auðlindir sínar – ekki bara Íslendingum. Það liggur í orðanna hljóðan að um er að ræða uppsprettu auðs og vitaskuld vill engin þjóð láta auðlindir af hendi.

Til að breyta þessu ákvæði stofnsáttmála ESB þarf samþykki þjóðþinga allra aðildarríkja og það nægir að aðeins eitt þeirra hafni breytingunni til að málið verði látið niður falla. Það eru því engar líkur til þess að aðildarríki ESB muni breyta þessu ákvæði.

Það eru hins vegar talsverðar líkur á því að Sjálfstæðisflokkurinn haldi áfram að færa flokksgæðingum sínum auðlindirnar á silfurfati enda hugnast honum ekki að festa í sessi eignarhald þjóðarinnar á auðlindum landsins. Sjálfstæðisflokkurinn er þá kannski bara hættulegri hagsmunum þjóðarinnar en Evrópusambandið - þegar allt kemur til alls?

[Hjálmtýr V Heiðdal, 9.8.2010 kl. 17:06]

það vantaði á greinina:

Ef ESB (herskáir Evrópusinnar a la Ögmundur) segir til um hvað beri að gera með heita vatnið, fallvötnin, laxveiðiárnar, drykkjarvatnið, landrýmið, fiskinn í sjónum (annað en sem samið er um vegna eðlilegra ástæðna þar sem fiskur flakkar) þá eru þeir að brjóta stofnsáttmála ESB.

[Gunnar Jóhannsson (IP-tala skráð) 9.8.2010 kl. 18:08]

Hæ aftur.

Ég er ekki fylgjandi því að bæta gráu ofan á svart með því að draga umsóknina til baka núna.  Stjórnmálin verða að fá að standa og falla með sínum mistökum. En mistökin mega bara ekki verða óafturkræf.  Snúum okkur þá að staðreyndunum sem þú kallar eftir.

1. Við höfum ítrekað fengið þau skilaboð að EKKI verði um neinar varanlegar undaþágur til handa Íslendingum í sjávarútvegsmálum.  Það er staðreynd.
2. Sjávarútvegsstefna ESB hefur verið í molum og er alltaf í endurskoðun.  Það er staðreynd.
3. Sjávarútvegsstefna ESB er mótuð af mönnum og konum sem hafa ekki hundsvit á greininnni.  Það er greinilega staðreynd a.m.k. hingað til.
4. Við höfum ítrekað fengið þau skilaboð að evran verði ekki tekin hér upp fyrr en að uppfylltum Maastricht skilyrðunum.  Það er staðreynd.
5. Það bendir ekkert til þess að við getum uppfyllt þessi skilyrði næstu 10 árin a.m.k.  Það er eiginlega staðreynd. :-)
6. Okkur hefur verið hótað opinberlega að aðild sé útilokuð nema við greiðum Icesve.  Það er staðreynd og kúgun líka.
7. Íslendingar vilja hafa full yfirráð yfir auðlindum sínum.  Það hlýtur að vera staðreynd.

Ég læt þetta duga í bili enda ekki vanur að skjóta stærstu rakettunum upp fyrr en á miðnætti.

[Hjálmtýr V Heiðdal, 9.8.2010 kl. 18:48]

Skoðum þetta staðreyndamál þitt.

„Við höfum ítrekað fengið þau skilaboð að EKKI verði um neinar varanlegar undaþágur til handa Íslendingum í sjávarútvegsmálum. Það er staðreynd.“

Þessi „staðreynd“ bíður niðurstöðu viðræðnanna.

„Sjávarútvegsstefna ESB hefur verið í molum og er alltaf í endurskoðun. Það er staðreynd.“

Þetta er ekki staðreynd- þetta er skoðun á sjávarútvegsstefnunni. Hún hefur verið misjöfn. Það er eðlilegt að allt sé í skoðun - í raun á það um allar stefnur sem menn skapa.

„Sjávarútvegsstefna ESB er mótuð af mönnum og konum sem hafa ekki hundsvit á greininnni. Það er greinilega staðreynd a.m.k. hingað til.“

Þetta er digurbarkalega mælt - en ekki staðreynd.

„Við höfum ítrekað fengið þau skilaboð að evran verði ekki tekin hér upp fyrr en að uppfylltum Maastricht skilyrðunum. Það er staðreynd.“

Það er ljóst að strax við inngöngu gefst okkur kostur á að koma krónunni í skjól þótt hún verði ekki lögð af strax. Við munum njóta þess að vera aðilar að Seðlabanka ESB.

„Það bendir ekkert til þess að við getum uppfyllt þessi skilyrði næstu 10 árin a.m.k. Það er eiginlega staðreynd. :-)“

Það er vitað að það tekur tíma að uppfylla skilyrðin. Annað er ekki eðlilegt. En það þýðir bara það sama og að upphaf hverrar ferðar er fyrsta skrefið.

„Okkur hefur verið hótað opinberlega að aðild sé útilokuð nema við greiðum Icesve. Það er staðreynd og kúgun líka.“

Við skulum sjá hvað setur varðandi Icesave og alla þá flækju. Það er siður ríkja að færa fram rök í málum sínum. Það er ekki kúgun í sjálfu sér. Kúgun er það þegar menn beita þvingunum. Fram til þessa hefur okkur verið sýnd biðlund.

„Íslendingar vilja hafa full yfirráð yfir auðlindum sínum. Það hlýtur að vera staðreynd.“

Það er staðreynd að allar þjóðir vilja eiga sínar auðlindir, Íslendingar eru ekki sér á báti í því máli. Enda er ég búinn að benda á að allar ESB þjóðirnar hafa full yfirráð yfir sínum auðlindum.

[Gunnar Jóhannsson (IP-tala skráð) 9.8.2010 kl. 21:21]

Þú ert fyrir löngu búinn að gera upp hug þinn og kannski eins og að berja hausnum við stein að reyna að ræða þessi mál við þig.  En við skulum reyna aðeins áfram.

Þú getur kannski útskýrt það fyrir lesendum síðunnar hvernig þjóð sem þarf að lúta ákvörðunum ESB um nýtingu sjávarauðlnda hefur full yfirráð yfir auðlindum sínum.  Gætum við t.d. ákveðið að reka okkar eigin sjávarútvegsstefnu óháð ESB þrátt fyrir aðild okkar að sambandinu?  Hvernig dettur þér í hug að bjóða lesendum uppá svona vitleysu?

Hvers vegna heldur þú að breyta þurfi stjórnarskrránni svo hægt sé að afsala fullveldi þjóðarinnar að hluta til?  Jú vegna þess að það er einmitt það sem við þurfum að gera til að komast þarna inn!!!!  Aðildarþjóðir ESB hafa allar í sinni stjórnarskrá ákvæði sem heimilar framsal ríkisvaldsins til alþjóðastofnana.  Þessu ákvæði var undantekningalaust beitt þegar viðkomandi ríki gerðust aðilar.  Það er þannig a.m.k. skilningur þessara þjóða að um væri að ræða afsal á fullveldinu að hluta til þó þú virðist vera á annarri skoðun.  Ég vona að við getum þá hætt að ræða þetta fullveldisbull áfram.

Þrátt fyrir ýmsar staðreyndir sem ég bendi á vilt þú bíða og sjá hvað gerist í viðræðum.  Þessu mætti líkja við að ég myndi ákveða að fá fund með Steingrími J til að kanna hvort ég gæti fegnið undanþágu frá tekjuskatti.  Til að undirbúa mig fengi ég 3 lögmannsstofur mér til aðstoðar með tilheyrandi kostnaði og þrátt fyrir að embættismenn ráðuneytisins segðu mér að þessa undanþágu fengi ég ekki myndi ég samt halda áfram og bíða fundarins góða.  Það er örugglega til orð á Latínu yfir svona heilkenni.

Að lokum þetta Týri.  Svo gæti farið að ég kysi með samningi um aðild að ESB þó flest bendi til annars.  Ég veit það hinsvegar að þú munt kjósa með slíkum samningi sama hvað.  Þetta get ég fullyrt kinnroðalaust og þú veist það sjálfur.  Samkvæmt þinni eigin skoðun hefur Íslenska þjóðin kosið yfir sig bölvaða vitleysu hvað eftir annað en það er einmitt mesta áhyggjuefnið  þ.e.a.s. að þjóðin samþykki jafnvel handónýtan samning í einhverju Bestaflokks bríeríi og vakni svo upp við vondan draum sem orðinn er að veruleika.  Þú veist að það sem hefur aldrei gerst áður getur alltaf gerst aftur.

[Björn Heiðdal, 10.8.2010 kl. 09:06]

Til hamingju Týri, skrif þín eru nú bara nokkuð málefnaleg.  Eiginlega í fyrsta skipta verð ég að segja.

Með það í huga ætla ég að biðja um þitt álit á eftirfarandi pistli mínum.

Með tilkomu Lissbons sáttmálans gefst þegnum ESB tækifæri til að greiða atkvæði beint um einstök mál.  Gríðarlegar framfarir segja sumir og sannar áhuga framkvæmdastjórnarinnar á beinu lýðræði.  Í frétt sem birtist á Euractiv kemur fram að Belgar, sem nú fara með formensku í ráðherraráðinu, reyni að ná samkomulagi um nánari útfærslu.  Helst deila menn um hvaða mál almenningur geti kallað eftir þjóðaratkvæðagreiðslum um og hvernig framkvæmdinni skuli háttað.

Mögulegt ferli gæti litið þannig út.  Fyrst þarf að safna 100.000 undirskriftum(átti að vera 300.000).  Svo þarf framkvæmdastjórnin eða fulltrúi hennar að ákveða hvort málefnið sé þess verðugt að leyfa þjóðaratkvæðagreiðsluna.  Bull mál eins og t.d. að leggja niður ESB eru bönnuð.  Ef málið fær að halda áfram hefur viðkomandi heilt ár til að safna milljón undirskriftum.

Gefum okkur að málið hljóti blessun ESB og takist að safna umræddum fjölda undirskrifta á réttum tíma.  Þá þarf ESB að hlusta á fulltrúa þeirra sem stóðu að undirskriftasöfnunni.  Ekki endilega að taka mark á niðurstöðuni heldur að taka hana til rækilegrar skoðunnar.

Það er og verður margt skrítið í ESB.  Lengi lifi lýðræðið og hóst, hóst, ást þeirra sem stjórna á völdum og fíflagangi.