Forsetinn gerir áreiðanleikakönnun

Það kom fram hjá Ólafi Ragnari að hann lagðist í  hringingar til að kanna áreiðanleik undirskriftanna sem hann fékk afhentar.  Hann hringdi í fleiri en 100 en vildi ekki gefa upp heildarfjöldann. Ólafur Ragnar var mjög stoltur yfir því að hann náði 99% viðurkenningu undirskrifenda  en aðstandendur könnunarinnar 93%. Það verður að teljast fáránlegt að embætti  forseta Íslands taki við undirskriftasöfnun sem er svo illa úr garði gerð að  hann treystir henni ekki og leggst í vinnu til að kanna hvort svindl sé í gangii.

Það virðist sem að forsetinn hafa notað þessa  undirskriftasöfnun sem eina af undirstöðunum fyrir ákvörðun sinni um  þjóðaratkvæðagreiðslu. Varla hefði hann farið í að hringja í fjölda fólks  og spyrja hvort listinn stæðist nema að hann legði hana til grundvallarákvörðun sinni.

Þessi undirskriftasöfnun var leynilega skv. ákvörðun  aðstandenda. Það er í sjálfu sér fáránlegt. Ýmsum möguleikum til þess að gera hana áreiðanlegri  var sleppt.

Það sem var athugavert við söfnunina var m.a.:

Enginn gat kannað hvort nafn hans hafi verið misnotað.

Menn gátu dælt inn kennitölum og nöfnum annarra aðvild.

Ekki var notast við staðfestingakerfi með tölvupóstum.

Ekki var sett takmörkun á það hversu margir gætu notað  sömu ip-tölu.

Samanburður á nöfnum og kennitölum gerði ekkert til að  sanna hvort nöfn manna væru á listanum á réttum forsendum og hringingar í takmarkaðan  fjölda nafna var reddingartilraun vegna þess að menn sáu að þeir voru á hálum  ís.

Svo ber að athuga að undirskriftasöfnunin snérist um  fleira en þjóðaratkvæði. Í textanum sem menn undirrituðu stendur. „Ég skora á Alþingi að  hafna frumvarpi um ríkisábyrgð vegna Icesave-reikninga Landsbankans. Ég heiti  jafnframt á forseta Íslands, herra Ólaf Ragnar Grímsson, að synja því  lagafrumvarpi staðfestingar, verði það samþykkt á Alþingi. Ég vil að þjóðin fái  að úrskurða um þetta mál.“

Frumatriði textans er áskorun til Alþingis um að hafna  frumvarpinu. Og samkvæmt yfirlýsingu Frosta Sigurjónssonar eru aðstanendur allrahanda fólk með mismunandi skoðanir á  því hvað gera skuli við frumvarpið um Icesave. Hann sagði í útvarpsfréttum aðaðalatriðið væri beiðnin um þjóðaratkvæði. En það er samt seinna atriðið í  textanum.

Ekki hafa borist fréttir af því að listinn með  kröfunni til Alþingis hafi verið afhentur forseta þingsins.

Hér er því ekki bara tæknilega vanburðug  undirskriftasöfnun á ferðinni - hún er einnig ruglingsleg í framsetningu.

Nú er svo komið að málið fer í þjóðaratkvæðagreiðslu.  Ég er að sumu leyti ánægður með það og vona að æsingur og óðagot lúti lægra  haldi hjá þjóðinni og að samningurinn verði samþykktur með góðum meirihluta.

Allt málið sýnir svart á hvítu að það er mjög  aðkallandi að semja nýja stjórnarskrá með ákvæðum um þjóðaratkvæði sem gera  þjóðinni mögulegt að krefjast þeirra með viðurkenndum hætti - en ekki með fúski  í undirskriftasöfnunum og forseta á vinsældaveiðum.  

Athugasemdir

[Gunnar Jóhannsson (IP-tala skráð) 20.2.2011 kl. 18:30]

Hæ Týri,

Teitur Atlason telur sig hafa sýnt framá að af þeim 37.000 nöfnum sem á listanum voru séu 11.500.- fölsuð, næstum því 30% hvorki meira né minna.  Samsæriskenningar um að stórir listar fólks hafi verið keyrðir inn kerfisbundið eru fáránlegar.  Þessi söfnun var hvorki betri né verri en aðrar sem á undan hafa farið.  Forsetinn gerði sína könnun á áreiðanleika vegna þessarra samsæriskenninga, ekki vegna þess að hann hefði einhverja sérstaka ástæðu til að draga hana í efa.

Annars á ég erfitt með að átta mig á ykkur sem ekki viljið fá neitt um málið að segja, vegna þess að sá hópur er sá sami og hefur haft hvað hæst um lýðræðisumbætur, aukið vægi þjóðaratkvæðagreiðslna og þar fram eftir götum.  Ég var t.d. mjög ósáttur við að fá ekki að greiða atkvæði um fjölmiðlafrumvarpið en þú ert greinilega bara sáttur við það eða hvað?  Einu sinni samþykkti þingið frumvarp sem fól í sér ríkisábyrgð til handa DeCode.  Það hefði verið mjög auðvelt að safna undirskriftum til að koma í veg fyrir slíkt með atkvæðagreiðslu þjóðarinnar.  Þú ert væntanlega ósammála því þá líka?

Ég er hóflega sáttur við núverandi IceSave samning, en hann er tilkominn vegna inngrips þjóðarinnar og þess vegna tel ég að hún eigi að gangast við honum.

kv

gj

[Bjarni Brauðsneið (IP-tala skráð) 20.2.2011 kl. 19:05]

Þetta er mikill sorgardagur í sögu Íslands og til skammar fyrir lýðræðið.  Nú verður að afnema þennan öryggisventil forsetans og tryggja að ekki verði haldnar fleiri þjóðaratkvæðagreiðslur um mikilvæg mál.  Best væri náttúrlega að Alþingi sjálft fengi þetta vald.  T.d. mætti hugsa sér að aukinn meirihluti Alþingis gæti kallað eftir þjóðaratkvæðagreiðslum um einstök mál eða þorri kosningabærra manna. 

[Einar Björn Bjarnason, 20.2.2011 kl. 19:10]

Tek ákvörðun Ólafs Ragnars fagnandi.

Bendi á eigin umfjöllun.

Kv.

[Einar Björn Bjarnason, 20.2.2011 kl. 19:13]

Bjarni Brauðsneið (IP-tala skráð) 20.2.2011 kl. 19:05

Meirihluti Alþingis í dag þetta vald. Að kveða um aukinn meirihluta, væri þrenging á því valdi.

Erlendis þ.s. reglur gilda um tiltekið hlutfall þingmanna, þá yfirleitt þá kveða þær um að tiltekinn minnihluti þingmanna geti knúið fram slíka atvkæðagreiðslu.

Kv.

[Einar Björn Bjarnason, 20.2.2011 kl. 19:14]

Bjarni Brauðsneið (IP-tala skráð) 20.2.2011 kl. 19:05 (lagfæring)

Meirihluti Alþingis í dag hefur þetta vald. Að kveða um aukinn meirihluta, væri þrenging á því valdi.

Erlendis þ.s. reglur gilda um tiltekið hlutfall þingmanna, þá yfirleitt þá kveða þær um að tiltekinn minnihluti þingmanna geti knúið fram slíka atvkæðagreiðslu.

Slík regla er algeng í Evrópu, þ.s. sterk hefð er fyrir minnihlutastjórnum.

Kv.

[Hulda Hákonardóttir (IP-tala skráð) 20.2.2011 kl. 21:54]

Það fer afar illa í mig að forsetinn gaf í skyn að 70% meiri hluti lögkjörins Alþingis væri ekki nógu trúverðugur af því engar kosningar hafa farið fram síðan hann síðast neitaði að skrifa undir Icesave, þrátt fyrir nýjan og mun betri samning.

Getur forseti, sem heldur ekki sjálfur er nýkosinn og þar af leiðandi þá jafn ótrúverðugur skv. kenningunni, sisvona ákveðið hvenær Alþingi er marktækt og hvenær ekki - óháð niðurstöðum atkvæða?

Heitir þetta lýðræði?

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 20.2.2011 kl. 22:43]

Alþingi nýtur u.þ.b. 7% traust almennings samkvæmt skoðanakönnunum, alþngismenn eru kosnir en hver maður hefur ekki traust fólks, heldur hefur þeim verið raðað upp á pólitískum listum, þannig að í raun og veru hefur alþýða ekki val um það hverjir sitja á alþingi.  Forsetinn er aftur á móti kjörin af þjóðinni.  Spurning um lýðræði?  Já lýðræðið sigraði í dag.

[Einar Björn Bjarnason, 21.2.2011 kl. 01:01]

Hulda Hákonardóttir (IP-tala skráð) 20.2.2011 kl. 21:54

Almennar atkvæðagreiðslur hafa fram að þessu talist vera það.

Kv.

[Hjálmtýr V Heiðdal, 21.2.2011 kl. 08:24]

Sæll Gunnar

Þú er á villigötum þegar þú segir „Þessi söfnun var hvorki betri né verri en aðrar“. Ég er hlynntur þjóðaratkvæðagreiðslum, en ég er á móti eyðileggingu þessa mikilvæga vopns almennings. Ég vil betrumbæta það eins og ég hef marglýst - með nýyri stjórnarskrá. Þú skrifar: „ Annars á ég erfitt með að átta mig á ykkur..“ Þínir erfiðleikar stafa af ofstæki þínu. Þú getur ekki séð að menn hugsa oft lengra en daginn í gær.

Sæl Hulda

Það er fróðlegt að forsetinn vitnaði í þingið sem alvöru þing þegar 30 af 33 vildu málið í þjóðaratkvæði - en svo gefur hann dauðan og djöfulinn í þingið þegar það með yfirgnæfandi meirihluta samþykkir eitthvað sem hentar ekki hans vinsældaveiðum og lýðskrumi.

Tal forsetans um að þetta sé sama þingið og áður þýðir að hann hefur dæmt þetta þing ómyndugt þótt það taki ákvörðun með auknum meirihluta. Hann hefur tekið sér mikið vald.

[Hjálmtýr V Heiðdal, 21.2.2011 kl. 09:30]

Það fer að verða áleitin hugsun að það hefði verið best fyrir þjóðina að fyrsta útgáfa Icesave hefði farið í gegn og málið frágengið. Vissulega hefði greiðslubyrðin verið þung en kanski ekki mikil í samanburði við það sem getur orðið ef allt fer á versta veg.

Nú er „þjóðin með löggjafarvaldið“ eins og forsetinn túlkar málið og þjóðin virðist að stórum hluta vera á bandi mannsins sem sagði „við borgum ekki skuldir óreiðumanna“. Óreiðumennirnir voru að vísu margir meðal bestu vina þessa manns og sjálfur skildi hann eftir óreiðuskuldir sem þjíðon borgar.

En nú er eina vonin að þjóðin sjái að vitleysunni verður að ljúka.

[Gunnar Jóhannsson (IP-tala skráð) 21.2.2011 kl. 11:00]

Týri, margur heldur mig sig (talandi um ofstæki)

Ég man það ekki alveg en tel víst að þú hafið verið einn af þeim sem vildir ekki að forsetinn samþykkti fjölmiðlalögin "alræmdu".  Gott og vel, segjum svo að þetta hefði farið fyrir þjóðina og fellt þar, en ríkisstjórnin lagt annað frumvarp með breytingum sem þér hefði ekki þótt nægilegr þá hefðir þú örugglega viljað fá að segja þína skoðun á því, ekki satt?  Svona birtist tvískinnungurinn mér a.m.k.  (bara ef það hentar mér)

Auðvitað hefði stjórnin átt að samþykkja að málið færi fyrir þjóðina.  Þannig stæði hún mun sterkar en áður.  Síðan er það þeirra verk að sannfæra okkur um ágæti samningsins og ganga síðan óhrædd til atkvæðagreiðslunnar.

Það vekur athygli hversu órofa samstaða er meðal Samfylkingarmanna í þessu máli og bendir til að þar á bæ sé foryngjaræðið allsráðandi ennþá.

Forsetinn gefur ekki dauðann og djöfulinn í þingið, heldur benti á að málið er tilkomið vegna þjóðarinnar og það er hennar að gangast við því.

[Hjálmtýr V Heiðdal, 21.2.2011 kl. 11:39]

Sæll Gunnar

Þú hlýtur að skilja það að afstaða mín til afgreiðslu fjölmiðlamálsins getur ekki verið sú sama og til Icesave. Það sem þú heldur að sé tvískinnungur minn er það ekki. Grundvallarafstaða mín (ískallt hagsmunamat eins og það heitir hjá sumum) er sú að ég vil veg lýðræðisins sem mestan og þess vegna vil ég þjóðaratkvæðagreiðslur um þau mál sem til þess eru fallin. Skuldaskil eru ekki þar á meðal. Ég skrifaði þegar fyrri þjóðaratkvæðagreiðslan var í undirbúningi að ég teldi hana marklausa vegna þess að samningurinn sem málið snérist var ekki lengur á borðinu og að auki var hún um mál sem ekki er fallið til slíkrar meðferðar.

Eins og málum er nú komið þá tel ég að menn verði að skella sér í þessa atkvæðagreiðslu og afgreiða málið með samþykkt samningsins.

Ég vil breyta stjórnarskránni til þess að auðvelda þjóðinni að greiða atkvæði um mál s.s. kvótakerfið, ESB, stóriðjustefnuna og ýmis utanríkismál (t.d. þegar Dabbi og Dóri fóru með okkur í stríð).

Hvert er þá ágreiningsefni okkar?

[Gunnar Jóhannsson (IP-tala skráð) 21.2.2011 kl. 11:59]

Týri !!!!

Þú segir að samningurinn sem málið snerist um hafi ekki lengur verið á borðinu!!!  Sá samningur var orðinn að gildandi lögum Hjálmtýr og þess vegna algerlega á borðinu, og eina leiðin til að koma honum frá  var að fella hann í þjóðaratkvæði.  Lögin höfðu ekki verið afturkölluð líkt og í fjölmiðlamálinu.  Þú mátt ekki skrifa svona þvælu.

Ég er alveg klár á því að þú hefðir feginn viljað greiða um það atkvæði þegar Dabbi vinur þinn tróð í gegnum þingið frumvarpi sem fól í sér ríkisábyrgð til handa DeCode !!  Það var hneyksli, og snerist náttúrulega um hugsanleg skuldaskil ríkisins vegna einkafyrirtækis líkt og nú.  Eini munurinn er að nú er verið að veita þessa ábyrgð eftirá og fyrir margfalt hærri upphæððir.  Ef eitthvað er til þess fallið að fara fyrir þjóðina er það þegar ríkið tekur á sig skuldbindingar sem við þurfum að borga langt fram í tímann.  Sérstaklega þegar ALLIR eru sammála því að okkur beri ekki lagaleg skylda til þess.

Inngangan í ESB er líka skuldbinding og margfalt flóknari en þessi saminingur.  Þeir sem munu kjósa um þennan icesave samning munu vita mun meira um hann heldur en þeir munu gera um ESB samninginn.   Þess vegna mætti alveg snúa þessu við að mínu mati og segja að ESB ætti síður heima í þjóðaratkvæðagreiðslu.  Þegar Jón Baldvin var spurður á sínum tíma hvers vegna EES samningurinn væri ekki borinn undir þjóðina sagði hann að það væri alltof flókið fyrir almenning til að mynda sér skoðun  !!!  Sennilega hafði hann rétt fyrir sér.

[Hjálmtýr V Heiðdal, 21.2.2011 kl. 14:55]

Sæll Gunni

Mín þvæla er hið rétta í málinu. Viðsemjendur okkar voru búnir að fallast á annað samkomulag og því var hitt dautt og ómerkt. Þetta veistu og láttu ekki þrasgirni þín hlaupa með þig.

Varðandi mál sem eru heppileg í þjóðaratkv.greiðslu þá er það ekki flækjustigið sem ræður mestu - heldur hitt að fólk mun aldrei kjósa yfir sig hærri skatta og álögur vísvitandi. Þetta veist þú jafn vel og ég.

Um hvað erum við að þrasa?

[Gunnar Jóhannsson (IP-tala skráð) 21.2.2011 kl. 15:48]

Geta Bretar og Hollendingar gert samkomulag sem orðið er að lögum á íslandi dautt og ómerkt?  Ég skora á þig að eyða þessari athugasemd þinni.  Til að gera samkomulagið dautt og ómerkt hefði ríkisstjórnin þurft að afturkalla lögin, sem þau gerðu ekki.  Hvers vegna ætli það sé Hjálmtýr.  Viðsemjendur okkar voru búnir að fallast á að gera aðra tilraun, en lögin voru eftir sem áður í fullu gildi

Við erum að þrasa um þennan tvískinnung ykkar sem eruð að hneykslast á forsetanum, þar sem lýðræðið á bara við eftir hentugleikum.

[Hjálmtýr V Heiðdal, 21.2.2011 kl. 16:32]

Við getum ekki verið að þrasa um tvískinnung sem er ekki til!?

Lýðræði er ekki persónugert í Ólafi Ragnari - það er miklu víðfemara.