Sól og vindur

Þegar ég geng um miðbæ Reykjavíkur (ég bæði bý og starfa þar) í góðviðrinu sem ríkt hefur í sumar þá sé ég að það er mikil eftirspurn eftir sólskini hér. Allstaðar þar sem hola má niður stól og borði á gangstétt eru veitinga- og kaffihús búin að stilla þeim upp og allt fyllist jafnóðum af innlendum sem erlendum gestum. En á sumum stöðum er þetta ekki gerlegt þar sem búið er að byggja 3-5 hæða hús sunnan megin við Laugaveg eða Austurstræti. Eldri og jafnframt lægri húsin hleypa sólinni niður til fólksins á gangstéttinni en þau stóru skyggja á. Og þar sem stærri hús hafa verið byggð beggja vegna götunnar, líkt og í vesturenda Austurstrætis, þar ríkir skugginn. Og þar nær vindurinn sér líka á strik. Það er búið að byggja nokkur skuggahús sunnanmegin við Laugaveginn og það eru fleiri í undirbúningi. Hótelið sem átti að byggja á reitnum sem R-borg keypti neðst við Laugaveg hefði orðið skuggahús.
Sem betur fer er búið að stöðva þau áform. Sólin er forsenda lífsins á jörðu - og hún er líka lífgjafi miðborgarinnar eins og dæmin sanna. Vonandi skilja íslenskir húsahönnuðir og byggingameistarar þetta fyrr en síðar.