Milljarðamaðurinn

Höskuldur Þórhallsson er kominn heim frá Noregi og tilkynnir glaður í bragði að frændur vorir í norska Miðjuflokknum séu tilbúnir að redda 2000 milljörðum að láni si sona - ef íslensk stjórnvöld bera sig bara eftir því.

Að sögn Höskuldar þá hefur málið „strandað á þeim misskilningi að margir hverjir segja að það hafi einfaldlega ekki borist beiðni frá íslenskum stjórnvöldum um að Norðmenn muni lána þessa fjárhæð“.

„Þetta gjörbreytir Icesave-deilunni“ segir Höskuldur, af orðum hans má skilja að norska lánið valdi því að við þurfum ekki að borga „þær drápsklyfjar“. Þessi ályktun er auðvitað ekki rétt, kröfur Hollendinga og Breta standa eftir sem áður. Það hljóta að vakna ýmsar spurningar þegar þingmaður kemur með svona fréttir. Hvers vegna hefur norski Miðjuflokkurinn ekki komið þessu á framfæri beint við íslensk stjórnvöld? Hvers vegna er Höskuldur valinn sem sendiboði?  „Ég mun berjast fyrir því inni á Alþingi“ sagði Höskuldur. Það verður gaman að fylgjast með framvindu þessa máls.

Vilja lána 2000 milljarða

Þrá eftir sterkum leiðtoga

Minn gamli skólabróðir Tryggvi P Friðriksson skrifar grein í Mbl. þ. 13. 9. undir fyrirsögninni „Við þurfum leiðtoga“.

Í greininni fullyrðir Tryggvi að „ÖLLUM má vera ljóst að Íslendingar þurfa sterkan leiðtoga“. Af lestri greinarinnar má ráða að Tryggvi á þá ósk heitasta að Davíð Oddssyni verði falið að leiða þjóðina því „Vandamálin sem við stöndum frammi fyrir eru svo risavaxin að til að leysa þau þarf leiðtoga með mikla reynslu, en ekki síður mikið áræði og mikið þor.“

Nú hefur Tryggvi fengið óskirnar uppfylltar að hluta, foringinn sestur í ritstjórastól og getur látið til sín taka á þeim vettvangi.Tryggvi tekur nokkuð djúpt í árinni og fullyrðir að „ÖLLUM“ sé ljóst að það vanti sterkan leiðtoga. Það er kanski hluti af þessari hugsun um sterkan leiðtoga að taka sterk til orða og nota upphafsstafi – án þess að það öðlist meiri merkingu í verunni.

Hannes Hólmsteinn, andlegur gúru sumra fylgismanna Davíðs, hefur lýst sjálfstæðismönnum með eftrirminnilegum hætti: „Í Sjálfstæðisflokknum er fólk sem hugsar ekki mikið um pólitík og er frekar ópólitískt. Þeim finnst gott að hafa mann sem sér um pólitíkina fyrir þá – Davíð var slíkur maður.“ Og „Sjálfstæðismenn eru foringjahollir“.

Tryggvi fellur vel að lýsingu Hannesar, hann vill fá sinn mann og þráir að lúta vilja og stefnu „ sterks leiðtoga sem hefði nokkurt sjálfræði um val á samstarfsfólki“ eins og Tryggvi skrifar.

Tryggvi er að eigin sögn „sannfærður um að þjóðin á leiðtoga sem frekar en nokkur annar getur komið að málum. Hann er síður en svo óumdeildur, ekki óskeikull og auðvitað hefur hann gert mistök“. Varla fer á milli mála að hér er verið að benda á Davíð Oddsson, enda telur Tryggvi hann meðal fárra „raunverulegra leiðtoga“ sem Íslendingar hafa átt. Og af þeim sem Tryggvi telur upp er DO sá eini sem enn dregur andann.

Það vakna margar spurningar við lestur greinarinnar; Hvernig hyggst Tryggvi koma þessum manni til valda? Hvar liggja mörk valdanna sem Tryggvi vill afhenta hinum sterka leiðtoga“? Hvaða hlutverk leikur Alþingi meðan „sá sterki“ fer sínu fram? Tryggvi skrifar að leiðtoginn sterki verði að hafa „ fólkið í landinu sem bandamann“.

Hér kemur fram sú veruleikafyrring sem er undirrót þessara hugmynda. Þjóð sem býr við lýðræði gerir ekki bandalag við einn mann um það að svipta hana öllum grundvallarréttindum. Því þetta bandalag Tryggva við sinn streka leiðtoga getur aldrei verið nema á þann vega að leiðtoginn geti sagt mönnum að sitja og standa eins og honum líkar.

Tryggvi skrifar að leiðtoginn skuli hafa „nokkurt sjálfræði um val á samstarfsfólki“. Hvað þýðir þetta í raun? Hver situr við hlið „hins sterka“ og segir honum til? Hvernig lítur „nokkurt sjálfræði“ út í höndum „sterks leiðtoga“? Og hvernig á að losna við hann þegar þjóðin hefur fengið nóg?

Meirihluti Íslendinga mun aldrei samþykkja framsal á rétti sínum til að hafa skoðanir á þjóðmálum og framfylgja þeim með lýðræðislegum hætti. Draumur Tryggva getur því aldrei orðið að veruleika nema andlýðræðisleg öfl nái hér undirtökunum. Aðeins þá er raunhæft að ræða um „hinn sterka leiðtoga“ og þá erum við komin í gömul hjólför sem leiða til glötunar.

Það vildi svo til að ég var staddur í Þýskalandi þegar ég las grein Tryggva á mbl.is. Í því landi er mikil reynsla á hugmyndum um „hinum sterka leiðtoga“ og í allri Evrópu er barist af krafti gegn slíkum hugmyndum.

Ég lýsi furðu minni á að svona hugmyndir skuli vera á sveimi meðal upplýstra manna. Hvernig dettur Tryggva og skoðanabræðrum hans (þeir eru fleiri en einn og fleiri en tveir) í hug að þjóðin vilji „lúta stjórn“ alvalds, hverfa aftur í tímann og leggja af lýðræðið og þau réttindi sem því fylgja. Læra sumir aldrei af reynslunni?

Sjónhverfingamaður eða ritstjóri

Nú eru þrír daga eftir að Moggaáskrift minni. Fyrstu merkin frá nýja ritstjóranum berast í leiðurum og Reykjavíkurbrefi. Í dag, mánudag, skrifar hann um Icesave málið: 

„Í sjálfu sér þarf ekki að hafa áhyggjur af því þó að Bretar og Hollendingar fallist ekki á ríkisábyrgðina með fyrirvörum. Hún fellur þá úr gildi og við það verður þungum og óverðskulduðum bagga létt af þjóðinni“

Hér er gamli sjónhverfingameistarinn  aftur kominn fram á sjónarsviðið. Það er ógelymanlegt flestum sem fylgdust með hinu fræga Kastljósviðtali það sem ritstjórinn í hlutverki Seðlabankastjóra sópaði skuldum þjóðarbúsins út af borðinu með faglegri handahreyfingu. „Við borgum ekki og verðum  skuldlaus þjóð“ sagði hann við það tækifæri. Veruleikinn er auðvitað annar eins og raunin sýnir.

Núna reynir hann enn að láta óþægilegar staðreyndir hverfa með bellibrögðum sínum. Fólk með þekkingu og óbrenglaða hugsun veit að sjónhverfingaveröld ritstjórans er sýndarveruleiki. Icesavemálið hverfur ekki þótt einn af ábyrgðarmönnum ófermdarástandsins skrifi einhverja dellu.

Of stór skammtur

Verandi einn þeirra sem hafa nú sagt upp áskrift að Mogganum þá vil ég útskýra málið frá mínu sjónarhorni: Ég hef alltaf vitað um hið innsta eðli blaðsins. Ég var virkur í Víetnamhreyfingunni 1968-1975 og þá lá alltaf ljóst fyrir hvar hjarta blaðsins sló – með heimsvaldastefnu Bandaríkjanna. Allt Kalda stríðið kom Moggin til dyranna eins og hann var klæddur og gat enginn viti borinn maður verið í vafa um flokkshollustuna og sterk tengsl. Hinir „innmúruðu“ hafa alltaf haft úrslitavaldið í máefnum blaðsins.
Þegar ég hóf eiginn búskap þá keypti ég Þjóðviljann og síðar einnig Moggann. Mogginn átti erindi við mig sem öflugt menningarblað og sem áhugamaður um stjórnmál þá las ég hann af áhuga.
Þjóðviljinn dó og Mogginn þokaðist í átt til meira frjálsræðis. Fréttablaðið var góð viðbót en náði ekki að skáka Mogganum á mörgum sviðum. Þess vegna hélt ég tryggð við þetta blað og skrifaði all margar greinar sem það birti.
Öll ríkisstjórnarár Davíðs Oddssonar var ég sífellt minntur á eðli blaðsins og þátttöku þess í þeirri öfugþróun sem síðar leiddi til hruns efnahagslífsins.
En blaðið hafði tvö andlit og hefur alltaf haft innanborðs fólk sem stundaði vandaða fréttamennsku og umfjöllun um menningarmál. Svo verður sjálfsagt áfram. En þegar Davíð var ráðinn ritstjóri, maðurinn sem á svo stóran þátt í vegferð okkar til vandræða, þá gat ég ekki lengur haldið tryggð við þetta blað. Skammturinn var of stór.

„Samstöðufundur Íslendinga“

Það var óneitanlega sérkennilegt að virða fyrir sér mannfjöldann sem mætti á „Samstöðufund Íslendinga“ á Austurvelli í gær. Hér var engin búsáhaldabylting á ferðinni; um völlinn gengu kempur sem fram til þessa hafa ekki látið sjá sig á útifundum þar sem ástandinu er mótmælt. Eftir nánari skoðun þá læddist að mér sá grunur að hér byggi annað að baki en „samstaða“ - hin nýju andlit á Austurvelli bentu fremur til þess að hér væru valdaflokkarnir fyrrverandi, Sjálfstæðis og Framsókn, að reyna að fylkja liði gegn núverandi stjórn. Gunnar á krossinum var þar og Davíð Oddsson brosti í blíðunni. Hætt er við að hann hefði orðið fyrir aðkasti ef hann hefði mætt í vetur þegar pottar og pönnur glumdu. Nú virtist hann vera meðal vina og samherja. Kanski mæta Björgúlfur og Ólafur í Samskip á næsta fund.

Jón grætur

Í dag birtist í blöðum enn ein auglýsing þar sem Jón Sigurðsson er notaður í þágu málstaðar. Að þessu sinni er það hópur „þjóðvarnarmanna“ (Indefence) sem grípur til Jóns með niðurdregin munnvik og tár á kinn. Það er mikið fiktað við minningu frelsishetjunnar og ganga þar nú fremstir andstæðingar Icesave samkomulagsins sem Alþingi ræðir um þessar mundir. Notkunin á Jóni með þessum hætti er tilraun til að koma því inn hjá almenningi að ýmsa skorti þjóðhollustu. Í mínum augum er brallið með Jón leiður leikur og ómálefnalegur.

Jón frændi kominn í Icesave málið

Nú birtast auglýsingar í blöðum og sjónvarpi frá „Áhugafólki um framtíð Íslands“.  Í auglýsingunni segir: „Kæri þingmaður. Afstaða þín mun aldrei gleymast í Icesave deilunni – kjóstu gegn ríkisaábyrgð“. Orðalagið er frekar kauðslegt og má misskilja en er í raun væg hótun til þingmanna sem munu kjósa öðruvísi en „áhugafólkið“ telur rétt.  Og svo skreytir „áhugafólkið“ auglýsinguna með mynd af Jóni Sigurðssyni forseta.  Jón Sigurðsson er ekki lengur á meðal vor og lítið vitað um hans afstöðu til Icesave málsins. Tilgangur myndbirtingarinnar er greinilega sá að gefa hótun „áhugafólksins“ þjóðlegan stimpil - að hér sé talað í nafni „sannra Íslendinga“ - „vér mótmælum allir“ osvfrv. Það er hvimleiður siður ýmissa að telja sig hafa einkarétt á því að vera Íslendingur. Hópar manna þykjast þess umkomnir að skilgreina sína hugmyndir sem réttar og sannar í krafti þjóðrembu og brigsl um landráð aldrei langt undan. Þessi afstaða er sú sama og lýðskrum þeirra sem reyna að skipta þjóðinni í „okkur“ og „hina“ - landsbyggðin versus pakkið í 101 – sjómenn gegn skrifstofufólki – allt eftir þörfum og aðstæðum.

Friðarferlið hjá Ísraelum

Palestínumenn mótmæla stækkun landtökubyggðanna af öllum mætti sínum. Ísraelski herinn beitri mikill hörku gegn mótmælendum. Eftirfarandi upplýsingar sendi Íslendingur sem staddur er á Vesturbakkanum: „Ísraelski herinn hefur tekið á ný upp notkun á efnavopnum. Það nýjasta er einhverskonar efni blandað í vatn sem sprautað er á mótmælendur. Þetta lyktar einsog skolp blandað við rotnandi lík og lyktin festist á þér í 2 - 3 daga og eyðileggur föt þín. Afleiðingar eru einnig mikil uppköst og ógleði. Ísraelskur dómstóll dæmdi í september síðastliðnum, að notkun á þessu vopni væri bönnuð, en þeir eru semsagt byrjaðir að nota það á ný“

Hafnar kröfum Bandaríkjamanna

Inngönguskórnir teknir fram

Þá eru fyrstu skrefin tekin í átt til ESB. Nú er lag að taka fram skóna góðu sem ég ætla að nota til að ganga í ESB. Það er líka þetta fína gönguveður.

Til hamingju Íslendingar!

Samþykkt að senda inn umsókn

Hrossakaup á þingi

Það verður að teljast vond byrjun hjá nýkjörnum þingmönnum Borgarahreyfingarinnar að fara í hrossakaup með atkvæði sín á þingi. Af málflutningi þingmanna hreyfingarinnar hefur mátt ráða fram til þessa að þeir væru hlynntir aðildarviðræðum. Öðru vísi er ekki hægt að vita hvað er í boði sögðu þau. Nú hyggjast þrjú þeirra versla með atkvæði sín rétt eins og hefur stundum tíðkast hjá öðrum stjórnmálaflokkum.

Þetta eru forkastanleg vinnubrögð. Ef þau hafa skoðanir á Icesave málinu þá eiga þau að framfylgja þeirri stefnu á þingi.  Skoðun þeirra á aðildarviðræðum við ESB á að birtast í atkvæðagreiðslunni um það mál. Það gengur ekki að reyna einhverskonar hrossakaup með atkvæðin. Ef þau haga sér svona í þessum málum - á hverju má þá eiga von í framtíðinni?

„Bregðast trausti kjósenda"