2. hluti. Baugur, Borgarnesræðan og smjörklípuaðferðin

 

STJÓRNARSKRÁRBROT

Eignarhaldið á fjölmiðlum ein mikilvægasta undirstaðan  í seinnitíma kenningum Hannesar og Davíðs. Þeir vilja „sanna" að ósigur Davíðs,  eða þegar „löggjafarvaldið var haft undir" skv. lýsingu hans, var  stór þáttur í efnahagshruninu. Og þar er „klappstýran" Ólafur Ragnar  Grímsson kominn á sakamannabekkinn, enda hataður af lífi og sál frá dögum  umræðunnar um „skítlegt eðli" og sigurs í forsetakjöri.

Almenningur á að draga þær ályktanir af þessum  málatilbúnaði að fjölmiðlalögin hefðu markað tímamót ef Davíð hefði tekist aðkoma þeim í gegnum þingið og ná undirritun forsetans. Um hvað fjölluðu  fjölmiðlalögin? Aðal tilgangur þeirra var augljóslega að koma höggi á Baug, en  í ofsanum sem einkenndi allt ferlið var reynt að lögfesta stjórnarskrárbrot og  eftir að forsetinn neitaði að undirrita framdi ríkisstjórn Davíðs og Halldórs  Ásgrímssonar stjórnarskrárbrot með því að láta þjóðina ekki kjósa um lögin eins  og stjórnarskráin kveður á um.

Mikilvægastu ákvæðin í lögunum hljóðuðu svo:„Óheimilt er að veita leyfi til útvarps til fyrirtækis sem hefur að  meginmarkmiði rekstur sem er óskyldur fjölmiðlarekstri." og „óheimilt (er) aðveita fyrirtæki útvarpsleyfi ef það eða fyrirtæki í sömu fyrirtækjasamstæðu er  útgefandi dagblaðs, á hlut í útgefanda dagblaðs eða það er að hluta eða ölluleyti í eigu slíks fyrirtækis eða fyrirtækjasamstæðu." Hér var á  ferðinni augljós tilraun til að koma höggi á Baug og sá það nær öll þjóðin.  Einnig fólu lögin í sér atlögu að eignaréttarákvæðum stjórnarskrárinnar og  lýstu ýmsir lagaspekingar því afdráttarlaust yfir. Þeirra á meðal var Sigurður  Líndal lagaprófessor. „Mesta pólitíska skemmdarverk sem unnið hefur  verið í síðara tíma pólitískri sögu Íslands" skv. lýsingu DavíðsOddssonar var í raun aðgerð sem afstýrði stjórnarskrárbroti.

Nú er rétt að velta því fyrir sér hverju samþykkt  laganna hefði breytt varðandi efnahagshrunið sem varð 4 árum seinna. Á þessum  fjórum árum voru starfræktir hér áhrifamiklir fjölmiðlar í eigu ríkisins,  Árvakurs og fyrirtækja í eigu Jóns Ásgeirs Jóhannessonar og fjölskyldu. Þessir  fjölmiðlar birtu allir margvíslegar fréttir af „útrásinni" og stöðugt fékk  þjóðin að vita hvernig Dow Jones og NASDAQ vísitölurnar stæðu hverju sinni.  Lögin hefðu gert það eitt að þvinga þá aðila sem áttu dagblað og útvarpsstöð að  selja úr safni sínu eina tegund miðla. Lýsing Hannesar Hólmsteins:„Baugsfeðgar keyptu upp alla fjölmiðla og siguðu þeim eins og hundum á Davíð." er lýsing hans  á pólitískum deilum sem m.a. voru mjög hatrammar vegna s.k. Baugsmáls sem eru  jafnvel ekki enn á enda, en hafa skilað litlu nema sakfellingu vegna fremur  smárra viðskiptaglæpa sem slaga ekki hátt upp í stóra glæpinn - þegar heilli  þjóð var komið á kaldan klaka.

STÓRI GLÆPURINN

Sá stóri glæpur var ekki mikið til umfjöllunar í  fjölmiðlum á meðan á honum stóð og skipti engum máli hver var eigandi þeirra.  Það var ekki fyrr en allt hrundi yfir okkur að fjölmiðlar fylltust af umfjöllunum þann glæp.

Stóri glæpurinn á sér ýmsar orsakir og eru málin aðskýrast smátt og smátt. Það liggur þó ljóst fyrir núna, og hefur komið fram í  ýmsum skýrslum, að aðferðin við einkavæðingu bankanna er eitt af  undirstöðuatriðunum fyrir því hvernig fór. Glæpurinn hófst því með pólitískri  aðgerð á vegum Sjálfstæðisflokksins og Framsóknarflokksins. Auðmenn, þóknanlegir  þessum flokkum, keyptu ráðandi hlut í stærstu bönknum landsins og hófst þar meðferli sem endaði með ósköpum.

Í ljós kom að þjóðin sat uppi með ábyrgð á skuldum  uppá hundruð milljarða sem eigendur bankanna höfðu stofnað til. Og ekki nóg með  það, þeir lögðu í rúst bankaþjónustu innanlands og kollvörpuðu Seðlabanka  Íslands. Þjóðin stóð í þeirri eðlilegu trú að eigendur einkavæddu bankanna  störfuðu á eigin ábyrgð. Þjóðin kannaðist ekki við að hún væri á bakvakt þegar  útrásarmenn keyptu upp ógrynni fyrirtækja um allar koppagrundir. Enda hafði  Davíð Oddsson seðlabankastjóri sagt á ársfundi Seðlabankans 26. mars 2008: „Rétt er að athuga að bankar hér sem annars staðar reka starfsemi sína á eigin  ábyrgð og þurfa að sýna fyrirhyggju og trausta áhættustýringu."

Annað kom á daginn og það er hinn harði veruleiki sem  einkavinavæðingin skilur eftir sig. Endurreisnarnefnd Sjálfstæðisflokksins,hvers skýrsla er ekki pappírisns virði að mati Davíðs Oddssonar, komst að  þessari niðurstöðu: „Almenningi var ekki gerð grein fyrir þeim möguleika aðábyrgð á hundruðum milljarða króna, í formi innstæðna í Bretlandi, lægi hjá  íslenska ríkinu. Segja má að stjórnvöld í heild, ráðuneytin sem og stofnanir  þeirra hafi verið sofandi í þessu máli." „Stjórnvöld sögðu almenningi að engin  ríkisábyrgðværi á bönkunum, ef svo hefði verið hefðu bankarnir verið seldir á  hærra verði. Ríkisábyrgðin reyndist hins vegar fylgja." Orð Davíðs um „eiginábyrgð" bankanna eru ekki orð sofandi manns. Miklu fremur eru þetta orð manns  sem virðist ekki þekkja til á sínu starfssviði.

 

Í 3. hluta skoðum við Borgarnesræðuna og málflutning Styrmis Gunnarssonar, Davíðs Oddssonar, Björns Bjarnasonar, Matthíasar Johannessen og Hannesar Hólmsteins.

1. hluti. Baugur, Borgarnesræðan og smjörklípuaðferðin.

Hér er 1. hluti að greinaflokk í fjórum hlutum

 

ÞÖGN SLÓ Á SALINN

Það sló þögn á landsfundarfulltrúa  Sjálfstæðisflokksins þegar Davíð Oddsson réðist á endurreisnarnefndina sem  Vilhjálmur Egilsson stjórnaði.

Hvers vegna?

Það var vegna þess að mest öll ræða Davíðs var árás  sem beindist gegn pólitískum andstæðingum flokksins - en skyndilega vatt Davíð  kvæði sínu í kross og sendi eitraða pillu á þá hátt í 100 flokksmenn sem sömdu  endurrreisnarskýrsluna.

Þá skynjaði salurinn að eitthvað skrítið var áseyði.

Þá stóð eiturbunan yfir salinn en ekki á fólk úti í bæ. Ræðan er  skólabókardæmi um aðferðir sem Davíð hefur alla tíð beitt gegn pólitískum  andstæðingum. Og Sjálfstæðisflokksmenn hylla hann fyrir slíkt framferði. En þeir missa  klapptaktinn þegar hann sýnir sitt rétta andlit gagnvart þeim sjálfum. Geir  Haarde kom svo í pontu næsta dag til að lágmarka skaðann.

BARÁTTUAÐFERÐIR

Þetta atvik gefur ágætis tilefni til þes að skoða  baráttuaðferðir Davíðs og félaga hans þ.m.t er Hannes Hólmsteinn.

Ein aðferðin hefur verið nefnd smjörklípuaðferðin og  felst í því að klína uppdiktuðum ásökunum á pólitíska andstæðinga sem verða þá  oft uppteknir við að neita þvælunni og gera ekki annað á meðan. En aðal bragðið  felst í því að margflytja sömu tugguna í ræðu og riti og skiptir þá engu máli  þótt hún eigi sér enga stoð í veruleikanum. Tilgangurinn auðvitað sá aðeinhverjir taki til við að trúa þessum síendurteknu fullyrðingum. Það eru ýmisteikn á lofti að flokkurinn muni beita þessum gömlum brögðum í komandi  kosningabaráttu. Í landsfundarræðunni notaði Davíð m.a. tvær frægar og  margnotaðar „sögur" úr smiðju innvígðra. Önnur er um fjölmiðlalögin sem hann  reyndi að lögfesta með frægum árangri og hin fjallar um meint tengsl  Samfylkingarinnar við Baugsveldið.

FJÖLMIÐLALÖGIN

Í landsfundarræðunni sagði Davíð að: „eyðilegging  fjölmiðlalaganna er því mesta pólitíska skemmdarverk sem unnið hefur verið í  síðara tíma pólitískri sögu Íslands. Örlög fjölmiðlalaganna, þar sem  löggjafarvaldið var haft undir, færðu auk þess útrásarvíkingunum þá trú að nú  væru þeir ósnetanlegir og þeim væru allir vegir færir."

Hannes Hólmsteinn, félagi Davíðs og innmúraður í  innsta hring manna sem móta stefnu flokksins, skrifar um afleiðingar ósigursins  á bloggi sínu: „Baugsfeðgar keyptu upp alla fjölmiðla og siguðu þeim eins og  hundum á Davíð. Eftir það skorti tilfinnanlega á aðhald að auðjöfrunum."

Afdrif fjölmiðlalaganna er trúlega einn mesti ósigur  Davíðs á stjórnmálaferli sem spannaði áratugi. Það er því rökrétt að hann leiti  þangað þegar hann reynir að skýra atburðarásina sem endaði í efnahagshruni  undir stjórn flokksins sem hafði „efnahagslegan stöðugleika" sem sitt aðalkjörorð í síðustu kosningum. Útrásarvíkingar (nafngiftin fjárglæframenn er nær  sanni) náðu flugi að sögn Davíðs eftir að forsetinn neitaði að undirrita  fjölmiðlalaögin.

Hannes bætir um betur og segir: „það er  tvímælalaust, að valdajafnvægið á Íslandi raskaðist auðjöfrunum í vil eftirsigur Golíats yfir Davíð 2004. Eini ráðamaðurinn, sem gagnrýndi auðjöfrana, var  Davíð Oddsson." (HHG svarar bloggi EgilsHelgasonar). Hér er því auðvitað sleppt að Ríkisútvarpið og Morgunblaðið voru ekki  eignfærðar hjá Baugi. Enda fellur sú staðreynd ekki að kenningunni og því  skautað framhjá henni.

Og Hannes skrifar ennfremur „Átökin um  fjölmiðlalögin 2004 mörkuðu tímamót. Eftir þetta töldu auðjöfrar sér alla vegi  færa. Þeir eignuðust flesta fjölmiðla. Forsetinn gerðist klappstýra þeirra og  veislustjóri. Allir vita, hvernig þeirri ferð lauk." (Fréttabl.20.02.09)

Í Fréttablaðinu skrifar HHG að auðjöfrar eignuðust „flesta  fjölmiðla" en í bloggpistli skrifar hanna „keyptu upp alla fjölmiðla". Kanski skiptir  þessi magnbreyting ekki miklu máli, en hinsvegar er það athyglisvert að lýsing  hans á afleiðingum ósigurs Davíðssinna í fjölmiðlalagadeilunni inniheldur  tímaskekkju. Baugsmenn áttu margar áhrifamikla fjölmiðla áður en Davíð lagði  fram fyrstu útgáfun laganna og var lögunum einmitt vísvitandi beint gegn eignarhaldi  sem þegar var komið á.

 

Í næsta hluta verður fjallað um stjórnarskrárbrot ogstóra glæpinn.

 

 

 

Hreinskilinn utanríkisráðherra

Nýr utanríkisráðherra Ísrael er ekki að fela raunverulega stefnu stjórnar sinnar í orðskrúði um stofnun ríkis til handa Palestínumönnum. Hann er reyndar þekktur fyrir beinskeyttar yfirlýsingar. M.a. sagði hann að það ætti að skjóta alla þá þingmenn í Ísrael sem hefðu samband við Hamas.  Ein af  vel þekktum hugmyndum hans er sú að setja alla þingmenn araba sem sitja á þingi Ísrael, Knesset, í eina rútu og keyra þá út í sjó. En 20% íbúa Ísrael eru arabar og þetta eru fulltrúar þeirra.

Þetta er hugmyndaríkur maður og liggur ekki á skoðunum sínum. Og nú er þessi sérstaki maður sestur í stól utanríkisráðherra. Trúr sínum skoðunum lýsir hann því nú yfir að stjórn Ísrael sé ekki bundin af samningum sem þeir þóttust eiga aðild að á ráðstefnunni í Annapolis.

Um þá ráðstefnu skrifaði ég í fyrra:

„Nýlokið er ráðstefnu í Annapolis í Bandaríkjunum sem hafði þann yfirlýsta tilgang að stuðla að friði milli Ísraela og Palestínumanna. Þessi ráðstefna var tilgangslaus þar sem frumforsendur friðar eru ekki fyrir hendi.

Svo lengi sem Ísraelar, með stuðningi BNA og ESB, halda áfram að hersitja Palestínu, byggja fleiri og fleiri hús á herteknu landi og neita að viðurkenna mannréttindi Palestínumanna, jafnt á herteknum svæðum sem innan Ísraelsríkis, þá verður ekki friður. Þetta er ekki flókið mál og þetta vita allir, jafnt Ísraelar, stjórnvöld í ESB og Bandaríkjunum og venjulegur fréttafíkill hér uppi á Íslandi. 

Það er fátt sem getur ógnað tilveru Ísraela nema þeirra eigið ofstæki. Þeir eiga einn fullkomnasta her í heimi, þeir eiga kjarnorkusprengjur og hafa ómældan stuðning Bandaríkjanna. Vilji þeir frið þá er það í þeirra hendi“

sjá: (http://www.palestina.is/greinar/archive/grein49.html)

Mér sýnist að niðurstaða mín sé nokkuð rétt. 

Eftirgjöf þýðir stríð

Ein kúla - tvö morð

Myndin sem fylgir þessari grein sýnir áprentun sem ísraelskur hermaður, nýkominn úr Gaza árásinni, lét prenta á bol sinn. Myndin sýnir ólétta arabakonu í byssumiði hermannsins og áletrunin er: eitt skot, tvö drepin. Stolt þessa unga mann er falið í því að drepa bæði móður og ófætt barn með einu skoti.

Nú streyma fram frásagnir ísraelskra hermanna sem geta ekki þagað yfir þeim hroðaverkum sem þeir tóku þátt í á Gaza.  

Margir undrast þá grimmd og mannfyrirlitningu sem birtist í framferði ísraelskra hermanna. En við hverju skal búast þegar fólk sem er alið upp í kynþáttahyggju fer alvopnað inn á heimili þeirra sem kynþáttahatrið beinist gegn?

Þessir atburðir eru skýr birtingamynd þess fasisma sem hefur tekið völdin í Ísrael. Nafn þessarar tegundar fasisma er Zíonismi.

(Myndin birtist í vefútgáfu Haaretz) 

Nýir skór

Ég keypti mér nýja skó í dag.

Í þeim ætla ég að ganga í Evrópusambandið.

Hvað mun það kosta að halda ekki stjórnlagaþing?

Sjálfstæðismenn hafa áhyggjur af kostnaði við væntanlegt stjórnlagaþing. Af viðbrögðum þeirra má ætla að þeim hugnist ekki að aðrir en alþingismenn sýsli með stjórnarskrána. Þetta hafa þeir sagt berum orðum.

Ég tel að þeir ættu að líta málið frá öðru sjónarhorni en þessu venjulega sem miðast við þarfir Flokksins og pótintáta hans.

Það er staðreynd að þátttaka í kosningum minnkar, m.a. má sjá þá þróun í yfirstandandi prófkjörum. Það er líka staðreynd að traust almennings á þingmönnum er nú minna en áður.

Ein leið til að sporna gegn þessari þróun, þessari hrörnun lýðræðisins, er að sanna fyrir þjóðinni að hennar álit skipti máli alla daga en ekki bara á 4ja ára fresti.

Ragnar Aðalsteinsson var í viðtali hjá Ævari Kjartanssyni og Ágústi Þór Árnasyni á Rás 1 í gær (sunnudag). Þar útskýrði hann hugmyndir sínar um stjórnlagaþing, skipað til jafns konum og körlum og fjölbreyttum fulltrúahóp sem endurspeglaði allt þjóðfélagið. Þetta þing kæmi saman og skrifaði nýja stjórnarskrá og sendi hana svo til þjóðarinnar.

Stjórnarskráin færi svo inn á öll heimili, alla vinnustaði og hverja einustu skólastofu þar sem hún væri rannsökuð og rædd. Síðan er hún aftur tekin til umræðu á stjórnlagaþinginu, lagfærð og loks lögð fyrir þjóðina til samþykktar í þjóðatkvæðagreiðslu.

Eftir þetta eiga Íslendingar sína eigin stjórnarskrá sem tilgreinir réttindi og skyldur þjóðarinnar. Hvert einasta mannsbarn veit þá að þetta plagg endurspeglar afstöðu þjóðarinnar, það er frá henni komið og eftir henni skal starfað.

Það verður dýrt fyrir þjóðina ef Sjálfstæðisflokknum tekst að eyðileggja þessa þróun til betra lýðræðis. Það mun kosta mikil átök og margra ára ófrið. 

 

Stjórnlagaþing kostar 1,7 til 2,1 milljarða

Ég styð Dag B. í formannssætið

Það er ekki erfitt að skilja ákvörðun Ingibjargar Sólrúnar. Forystumenn allra flokka verða að hafa fullt þrek í því starfi sem er framundan - bæði þeir sem verða í ríkisstjórn og þeir sem stýra stjórnarandstöðunni.
Ég vona að hún nái sér að fullu og að þjóðin geti notið krafta hennar á ný. Ég vil að Dagur B. Eggertsson taki við kyndlinum.

Ingibjörg Sólrún hættir

Villandi fyrirsögn

Það er mjög villandi fyrirsögn á þessar frétt mbl.is. Miðað við allt sem á undan er gengið þá er hið merkilega í fréttinni að Ingibjörg nýtur yfirgnæfandi stuðnings meðal sinna flokksfélaga.

Það er fremur skrítið að spyrja fylgismenn annarra flokka um fylgi við forystumenn úr öðrum flokkum. Ég gæti t.d. ekki svarað svona spurningu um Bjarna Benediktsson eða Sigmund hjá Framsókn.

Þetta er mál sem flokksmenn þeirra verða að taka ábyrgð á. Þeir sem eru óflokksbundnir geta sjálfsagt svarað því hvort þeir myndu styðja tiltekinn flokk ef þessi eða hinn væri formaður. 

Tæp 46% vilja hvorugan frambjóðandann

Frjálshyggjan er komin fram yfir síðasta söludag

Bjarni Benediktsson formannsefni Sjálfstæðisflokksins lýsti því í viðtali á mbl.is að „Sjálfstæðisflokkurinn ber ábyrgð á ýmsu af því sem að hefur ekki lánast nógu vel hjá okkur á undanförnum árum“.

Hér er hann að fjalla um skýrslu undirhóps hjá s.k. Endurreisnarnefnd flokksins. Skýrsla hópsins er upptalning á langri röð mistaka sem hópurinn telur flokkinn hafa ástundað.

Geir Haarde fráfarandi formaður er ekki ánægður með að menn séu að snúa sér að fortíðinni. Hann segir að Endurreisnarnefndin eigi að fjalla um framtíðina. Hér er einhver vandi á ferðinni sem flokkurinn þarf að sigrast á. Formannsefnið er tilbúinn að ræða fortíðina og segir m.a. í fyrrnefndu viðtali:  „Ég vil ekki meina að við höfum verið að reka harða frjálshyggju“. 

Það sem væntanlegur formaður Sjálfstæðisflokksins segir um stefnuna sem flokkurinn fylgdi er rétt að því leiti að aðal „harkan“ var ekki komin til framkvæmda. En menn verða að huga að því að ef Sjálfstæðisflokkurinn hefði verið einráður þá hefði verið gengið miklu lengra en raunin varð.  Villtustu draumar „ný“frjálshyggjunnar gengu út á afnám eða samdrátt samneyslu - að stokka upp allt „kerfið“, velferðarþjóðfélagið okkar og regluverkið sem ríkir. Ýmsir segja að Sjálfstæðisflokkurinn sé ekki hreinn frjálshyggjuflokkur. Það er rétt svo langt sem það nær. Hólmsteinskan var hinsvegar með sterk tök. En flokkurinn hefur alltaf þurft að fylgja stefnu málamiðlunar til að eiga séns í atkvæðabaráttunni. Hrein frjálshyggja er ekki góð söluvara. 

Áfram Ingibjörg Sólrún!

Það hefur löngum borið á því að Ingibjörg Sólrún hefur verið gagnrýnd óvægilega af pólitískum andstæðingum hennar og Samfylkingarinnar. Fyrir daga hrunsins voru menn s.s. Hannes Hólmsteinn og lagsbræður hans iðnir við kolann. Nokkur sýnishorn af upphrópunum hægrimanna sýna hversu annt þeim var um að tjá hug sinn til hennar: "Sápukúlan Ingibjörg Sólrún"  "Ingibjörg Sólrún - Ræðusnilld á röngum tíma". "Vitlaus kona á vitlausum stað og vitlausum tíma" sem "vekur góðlátlega fyrirlitningu".  

Það er sammerkt þessum skrifum að þau byggjast á ómálefnalegri gagnrýni. Þar er ein uppáhalds klisjan að ISG sé í sérstöku sambandi við Baugsveldið.

Nú hefur ný atlaga verið gerð og að henni standa ólíklegustu menn og mun umfangið aukast mjög þegar nær dregur kosningum. Ingibjörg Sólrún hefur gert mistök líkt og aðrir, en hennar mistök í forystu Samfylkingarinnar eru dvergvaxin í samanburði við syndaskrá forystumanna Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks. Og það sem meira er, hún hefur viðurkennt að hún sé ekki óskeikul og hún hefur í verki axlað ábyrgð með því að rjúfa stjórnarsamstarfið við Sjálfstæðisflokkinn.

Ég kaus Kvennalistann með Ingibjörgu Sólrúnu innanborðs löngu fyrir daga Samfylkingarinnar. Ég studdi hana í kosningum til borgarstjórnar og gekk loks í Samfylkinguna. Hún er sá stjórnmálamaður samtímans sem hefur best höfðað til mín og minna hugmynda um þjóðmál. Ég fagna því ákvörðun hennar um áframhaldandi starf til stuðnings jafnrétti og samfélagi siðaðra manna.